DÜŞMAN KİM?

Adliyeler baştan başa insan

Benziyor sonu gelmeyecek bir kışa sanki nisan

Geride kırağı vurmuş gibi bir sürü yıkık rüya,

Sence bu mu yaşamak?

Sence bu mu yaşamak istenilen dünya?

Çıkıp bu insanlığın kargaşasına bakmak

Hoşuna mı gitti arkadaş?

Ümitler kırık, sineler buruk, gözler yaş.

Bakmak et-kemik yığınıymış gibi insana

Bir yanık gönlü kırmak

Yakışır mı sana..?

Niye doğsun basma perdelerin arkasından güneş

Niye parıldasın bulutlu havalarda yıldızlar?

Bak ne kadar güzel gökyüzü

Dostluk kadar temiz

Nasıl da sessiz yağıyor kar?

Barış kadar beyaz.

Bütün ahengiyle akan derenin şırıltısı

Dallarda hiç bitmeyen kuşların cıvıltısı

Düşünebilir misin?

Sevginin üstüne zindan gibi çökmüş karanlık

İster misin?...

Birbiriyle çarpışsın gezegenler:

Güneşin etrafında pervane kesilmişken…

Bak..!

Halley bile yanımızdan kelebek gibi geçti

O da aydınlığa giden barışın yolunu seçti

Gel!...

Geç bu kin tutma sevdasından

Nefretle kinlenen bu dünya havasından

Soluk almaya mecalin kaldı mı artık?

Çehreler zalim, fikirler sapık, kaşlar çatık

İster misin?

Arkadaş!....

İster misin?...

Dostluk kadar güzel kızıllıkla gelen

Akşamlar güzel olur,

Hele başlamışlarsa evlerde muhabbet.

Çek o tabancayı!

Gel  de her şeyi mahvet!...

Arkadaş!...

Zelzeleye düşen vicdanının sesini dinle

Düşün!...

Ne kadar haşin ne kadar zalimce düşünmek bile onu…

Bak yıldızlar sevgi ile fısıldıyor yukarıdan

Uzat zeytin dalını “düşmanlığa düşman gibi “ oradan

Dön bir bak arkadaş!

Sevginin dostluğun güzelliğine.

Sen düşman olamazsın!...